تشیع در عراق، مرجعیت و ایران

در این اثر مولف با تفکر غالب تاریخی، جغرافیایی وسیاسی  به  مساله "تشیع" و" مرجعیت شیعی" در ایران و عراق  از زمان پیدایش تا عصر حاضر میپردازد.  ابتداء به امر تمامی توجه نویسنده  معطوف به عراق است ودلیلش هم چیزی نسیت جز اینکه سر آغاز پیدایش و ترویج تشیع و طبعا مرجعیت که اصلی تفکیک ناپذیر از آن است  ابتدا از حوزه جغرافیایی عراق  و مشخصا کوفه آغاز میشود وسپس در ایران به عنوان اصلی ترین پذیرنده تشیع   ، طی فراز وفرود های فراوان تاریخی ،  به بالندگی  بی نظیری در حوزه فکر واندیشه  منتهی میشود.
  در این اثر در رابطه با بالندگی ،  ترویج  و صدور جهانی  تشیع و اصل مرجعیت محوری شیعه ، ایران و عراق مهمترین نقش تاریخی را بر عهده دارند و  نقش بسزای پیدایش و سقوط سلسله های پادشاهی و حاکمیتی در این دو کشور و همچنین روابط دوستانه یا خصمانه آنها با یدیگر ،  مسائل جمعیتی و زاد ولد  ، تاثیر مبلغان مذهبی شیعی و غیر شیعی بر جمعیت ها ، تاثیرات تقابل و رویارویی قبایل ، عشایر و جمعیت های بومی شیعی و غیر شیعی با یکدیگر و مواردی از این دست مورد کاوش و برسی قرار میگیرند  و همانطور که گفته شد نگاه غالب " تاریخی، جغرافیایی وسیاسی" نویسنده  در تحلیل و برسی موضوع ،  میتواند از ویژگی های متمایز کننده ی این اثر باشد.