در سفرنامه‌های خارجیان که در کسوت بازرگان، مبلغ و دیپلمات به ایران سفر کرده‌اند، خاطراتی به نگارش درآمده که از میان این آثار می‌توان برخی رسوم ایرانی را به ویژه در سده‌های گذشته پیدا کرد. رسومی که نویسندگان ایرانی کمتر به آن توجه داشته‌اند و از طرفی نوع نگاه این سفرنامه‌نویسان به آداب و سنت‌های ایرانی به دلیل ناآشنایی با جزئیات و فلسفه برگزاری آنها از اشتباهاتی در روایت برخوردار است. با وجود این از جمله آداب و رسومی که سفرنامه‌نویسان از آن حکایت کردند، آداب ماه رمضان در شهرهای ایران است.
«سفرنامه عضدالملک به عتبات»، کتابى است به زبان فارسى نوشته علیرضا عضدالملک که به شرح سفر مولف به عتبات عالیات مىپردازد. انگیزه وى از نگارش این سفرنامه امتثال امر ناصرالدین شاه بوده است. نگارش این سفرنامه از دوازدهم ذیقعده1283ق. آغاز و در روز نهم جمادىالاولى1284ق. پایان پذیرفته است .کتاب؛ مشتمل بر پیشگفتارى به قلم مصحح، مقدمهاى از مولف و شش فصل است.مطالب هر فصل بر اساس روزهاى ماههاى قمرى تنظیم گردیده است. در میان سفرنامه های قاجار ، سفرنامه حاضر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این سفرنامه در 238 صفحه شرح ماموریت مذهبی عضدالملک قاجار به عتبات عالیات است.
